N° 129 - 5 stukken per jaar

In een kleerkast die de opwarming van de aarde op 1,5 graad houdt, mogen maximaal vijf nieuwe items per jaar gekocht worden volgens modefilosoof Marleen Beevers. Dit verscheen recent in een artikel in de Standaard met als insteek dat je daar ook gelukkig van kan worden. Uiteraard trok dit onze aandacht en kon een kleine reactie niet uitblijven.


The Problem

Het artikel met als hoofd titel: Gelukkig zijn met maar vijf nieuwe kledingstukken per jaar, hoe doe je dat ? gaat het specifiek meer over de fast fashion, u allen wel bekend, maar waar sommigen daar steevast enkel denken aan de zeer goedkope retailers, bedekt deze zeker ook een heel groot stuk van de middenmoot alsook het duurdere segment. Gezien “het modebeeld” in onze huidige consumptie cultuur quasi dagelijks wijzigt en er van uit de productie zijde voornamelijk wordt ingezet op volume en vluchtige trends dan op kwaliteit, krijg je natuurlijk een probleem. Niet enkel de mensen die je met uitpuilende volle zakken van diverse low cost retailers door de steden ziet zwalpen, maar meer nog het feit dat daardoor voor velen een ongeziene waardevermindering is met betrekking tot kledij. Helaas wordt kledij bewust algemeen ook veel minder kwalitatief gemaakt sinds de jaren ‘30, zo blijkt.

Daarnaast is kledij niet enkel iets functioneel maar zoals het artikel beschrijft “Omdat we het doen uit angst en vanuit een diepmenselijke zoektocht naar geluk of status. We zoeken een identiteit via kledij. Met alle influencers, de dagelijkse verandering van modeseizoenen en de groepsdruk, is die identiteit constant gedateerd. Dat maakt ons doodongelukkig en onvoldaan. De mode-industrie beïnvloedt ons hoofd op een nefaste manier.”

Het geeft ons enerzijds een goed gevoel dat wij van onze kant strijden voor nu net het omgekeerde, maar uiteraard beseffen we ook dat wij slechts voor een kleine groep van meerwaarde zoekers mogen werken en dit helaas een groot sociaal en humaan probleem is, waar we over moeten blijven praten en sensibiliseren.


The reason

De reden dat we ook daar nu meer dan ooit met worden geconfronteerd is veelzijdig en zonder twijfel complex. Eigenlijk zou ik graag wel eens een gesprek aangaan met Mvr Beevers. Benieuwd wat een modefilosoof nu nog allemaal doet en welke haar filosofie is en wie haar volgelingen zijn. Het klinkt soms wel een contradictie gezien mode per definitie iets is dat gedreven wordt door een vaak zeer specifieke en korte zeitgeist. Uiteraard is ze niet de enige en was ik per toeval, of niet, nog even aan het luisteren naar de Blamo podcast episode met één van de fakkeldragers als het gaat over stijl Mr. Bruce Boyer. Een man die enorm veel heeft betekent voor onze industrie maar vooral ook als professor en schrijver van diverse top werken rond de wereld van Classic menswear en de geschiedenis rond kledij. Hij deed reeds vele mannen nadenken over het investeren in kwaliteit en consumptie gedrag. Eén van zijn bekendste uitspraken is “ Buy the best you can afford” . Vermoedelijk iets waar Mvr Beevers haar ook wel in kan vinden en wat uiteraard ook meteen in directe link staat met hoeveel je mag kopen of beter investeren in je garderobe. Voor wie graag nog iets meer over Mr Boyer ontdekt schreven we enige tijd geleden als deze inspirerende blog.

Wat mogelijks nog schrijnender blijkt uit wat de dame in kwestie aanvullend vertelde op de radio, is dat er algemeen meer dan helft in korte tijdspanne wordt weggedaan of nooit gedragen is en/of blijft liggen met etiket aan in iemands kleerkast. Wij geloven oprecht dat de meeste mannen die bij ons gepersonaliseerde stukken laten maken deze met veel meer regelmaat en plezier dragen dan deze cijfers bevestigen. Uiteraard hebben we nog geen officiële enquête gedaan. Misschien is dat wel eens een goed idee om te laten zien dat het ook anders kan, en in the end vaak een bewuste keuze is waarbij het stuk en proces, maken van en valideren van veel grotere waarde zijn.

Mr Bruce Boyer

The Solution

De oplossing lijkt mogelijks op eerste zicht niet zo evident of democratisch, maar eigenlijk heeft deze niets te zien met vermogen om te consumeren, maar wel met ingesteldheid van ons consumptiegedrag, alsook onze waanzinnige wereldwijde productie honger. Ook mensen met een klein of groot budget kunnen bewuster kiezen om minder te kopen of andere circuits uit te proberen, zoals de vrij grote tweedehands markt of sparen voor één goed gemaakt en persoonlijk stuk, in plaats van 5 mediocre. Maar net zoals de vele andere belangrijke issues waar we als maatschappij dringend anders naar moeten kijken, is deze uitdaging alles behalve evident. Jammer vond ik het wel dat Mvr Beevers “ kledij op maat” niet vermeld als een interessante optie, gezien ze toch heel dicht bij kwam bij onderstaande vragen en haar antwoorden :

Wat kan de sector zelf doen? “Designers zouden meer de verbinding met hun klanten moeten zoeken, en ontwerpen naar hun persoonlijkheid. De mode-industrie moet op zoek naar volledig andere bedrijfsmodellen. Dat zou hen ook ten goede komen: een klant die misschien minder koopt maar wel heel loyaal is aan je merk, is een interessante klant.”

Een soort ‘persoonlijke uniform’, als beschermschild tegen trends? “Ik zou dat geen uniform noemen, eerder een stijl gebaseerd op eigenwaarde, liefde voor jezelf en je unieke persoonlijkheid.”

Ik denk dat we gaan overeenkomen als het ooit uitdraait op koffie met gebak, maar om toch nog maar even af te sluiten met nog één van Mr Boyers bedachtzame quotes : “I’ve never been as interested in fashion as I am in taste, style, and quality. Style is the most enigmatic and interesting because it’s so inexplicable and you can find it anywhere. It seems to have nothing to do with wealth or intelligence or any particular skill.”

Wij geloven er in en u bent uiteraard altijd welkom voor dat eerste, tweede of zelf vijfde stuk, waar we ondertussen van kunnen zeggen dat u er zonder meer bijzonder gelukkig van zal worden.

U kan ons doorgaans altijd telefonisch of per mail contacteren, mocht u verdere vragen hebben of graag een afspraak maken.

Met vriendelijke groeten,

Koen & Ruben


Previous
Previous

N° 130 - ‘Clothes make the man’

Next
Next

N° 128 - Modern Iconics : Lovat Mill